Zelfacceptatie
Vaak wil ik dat de ánder verandert of zijn gedrag aanpast. Maar ja, dat werkt niet. Ondertussen heb ik zelf ook zo mijn plussen en minnen. En ja, die laatste kunnen nogal de overhand krijgen. Wat ik steeds meer begin te begrijpen: ik kan de ander niet veranderen. Ik kan wel mijzelf beter leren kennen. En mijzelf accepteren zoals ik ben.
De maatschappij vindt van alles. Overal normen en regels, geschreven en ongeschreven: ‘doe niet zo gek’, ‘dat mag niet’. Je voldoet niet aan de geboden uit de kerk. Je kan niet tippen aan de uitstraling van influencers. Met als gevolg: angst om erbuiten te staan, er niet bij te horen.
Dat is een misverstand. In mij en jou brandt een unieke vonk – geen één hier is gelijk. Dat is juist zo bijzonder. Zelftwijfel haalt me weg uit mijn centrum. De bedoeling van het leven is volgens mij dat ik mijzelf liefheb, met alles erop en eraan. De gekkigheden, hebbelijkheden, mijn kwaliteiten en verbeterpunten, mijn bruis. Dat is allemaal onderdeel van mijn Ebba-energie. Ik hoef niet perfect te zijn. Ik mag ja zeggen tegen alles wat ik ben, all-in hier en nu.
Neem je emoties waar
We zijn gewend om emoties te veroordelen en liefst weg te stoppen. Emoties die ik ontken of niet wil zien, worden steeds heftiger. Boosheid wordt rancune, pijn wordt depressie, angst geeft beklemming of mijn lichaam protesteert. Het helpt als mijn emoties er mogen zijn, zonder dat ik de strijd aanga met mijn angst en blokkades. Zo bekijk ik mijn emoties vanuit mijn stiltepunt, met bewustzijn. Ik neem ze waar zonder me erin te verliezen. Nu denk je misschien: maar hoe dan?! Mij helpt het anderen te vertellen over mijn emotie. Zij luisteren en reageren vanuit hún betrokkenheid. Welk gevoel roept mijn verhaal op? Deze reactie, zonder goed of fout, geeft mij houvast. Ik begin mezelf te snappen, ook als het gaat over in mijn ogen ‘slechte’ of moeilijke gevoelens zoals jaloezie, of twijfel aan mijzelf.
We kunnen emoties zien als een kind dat zich alleen voelt, of onbegrepen, of angstig. Vanuit mijn eigen rustige kern kan ik de emotiegolf laten uitrollen. Mezelf toestaan om ten volle mijn verdriet te voelen. Écht uithuilen. Of die woede wérkelijk toelaten. Dit kan door zonder voorbehoud alles uit te spreken, uit te schreeuwen soms, en door lichamelijke oefeningen gericht op ontlading.
Ik neem het kind bij de hand en troost het. Het bijzondere is: de emoties zullen weer wegtrekken en de energie die vast zat komt vrij. Als ‘power in mijn tank’. Ik voel kracht en liefde. Ik heel. En hoe vaker ik dit toepas, hoe meer ik bij mijn rustige kern kan blijven, ook als een medemens iets doet wat mij teleurstelt, pijn doet, angstig maakt of boos. Zodat ik steeds opnieuw mijn eigen antwoord geef, vanuit liefde en met mededogen en contact maak met het weten van mijn hart.
De rol van het denken
Emoties ontstaan vaak door negatief denken. Als ik bedenk dat mijn geliefde misschien wel ziek zou kunnen worden, gaat mijn gepieker met me op de loop. Ik voel angst en wanhoop in mij opkomen. En dat terwijl mijn geliefde fit en levendig is. Dat is wat gedachtes kunnen doen… Op allerlei gebied: zelftwijfel: ‘dat kan ik niet’, of zelfveroordeling: ‘dit heb ik fout gedaan’. Hoe moet ik dit soort zelf opgeroepen emoties tot rust brengen?
Bekijk je emoties en je denken met een kalm oog. Laat ze er zijn, laat ze jou niet beheersen. Zij vormen niet de poort tot de waarheid, het is een afleidingsmanoeuvre.
De stem van het hart is stil, rustig en wetend. Als je die energie voelt, zit je op het goede spoor. Waar vind je de stem van je hart? Door stil te zijn. Of door bewust in je buik te ademen. Daar zetelt je innerlijk weten. Je ‘aha’-gevoel, de ‘klik’: het stroomt, je voelt liefde.
Stilte brengt je naar je middelpunt. De emoties en gevoelens die je hebt, hoef je niet weg te drukken, die mogen er zijn. Je kunt ze in oprechtheid delen met een ander. Je bewustzijn nestelt zich in je buikholte. Je bent goed zoals je bent, puur, uniek en krachtig. Je bent het kanaal waar de energie van licht en liefde doorheen stroomt.
Zo kan jij – en wij allen – keer op keer een baken van licht laten branden in deze aardse wereld.
Ebba Hester Hoogenraad, Trainingsinstituut Tjongeroog in Nieuwetijdskind Magazine 9 oktober 2022 via deze link
